Toen ik ontdekte dat mensen verbonden waren met het instinct om foto's te maken, met een houten modelvliegtuig dat met me communiceerde via glitchy kopieën van de olieheuvels in New Mexico, wist ik dat ik hier iets heel bijzonders had. Dat originele spul, de ongevormde basisschoollandschappen van Colorado, de veranderde landschappen, de beweging, het moment van ronddwalen in de ruimte en mijn nieuwe vrienden ontdekken. Dat was het begin van mijn foto's.
Omdat Voice Writers me in contact brachten met haar creatieve energie en haar oprechte bedoeling om haar boodschap over de hele wereld te verspreiden, begon ik na te denken over manieren om mijn talenten met anderen te delen, om de grondbeginselen van het maken van afbeeldingen te leren. Ik begon na te denken over hoe ik mijn verhaal kon delen, de manier waarop ik had geleefd en de verschillende plaatsen waar ik was geweest. Ik begon te leren dat ik uitzonderlijk was omdat ik niet voldeed aan de verwachtingen van anderen, van mijn collega's. ik was origineel; mijn gevoelens en mijn zielezaken waren net zo divers en uniek als die van iedereen en mijn plaats in de wereld was net zo uniek als die van iedereen.
En dus begon ik hardop te spreken, schrijvend en sprekend, mijn unieke verhaal vertellend in de hoop begrepen te worden en mijn boodschap gehoord te worden. Eindelijk vond ik mijn stem en begon mijn unieke manier van zijn te delen, me te onderscheiden van de massa. Omdat mijn uniekheid het genie, mijn verstand en humor en intelligentie van mijn ziel is; mijn zicht en natuurtalent onderscheidden mij.
Ik ontdekte dat er veel te leren was van mijn voormalige leraren, vooral professoren, mentoren en gerelateerde academici op het gebied van onderwijsvaardigheden (I.E.A.). Ze leerden dat ieder mens uniek en goed is. Ze moedigden me aan om zo te denken. Bijgevolg hield ik op met mijn handen te wringen uit wanhoop over het feit dat ik anders was. Ik vond het geweldig om te horen dat er veel was dat ik niet wist, dat de standaardparameters van succes voor de ene persoon misschien niet werken voor een ander. Portretschilder
Het was een zeer eye-opening en wereldschokkende ervaring. Ik was in staat om te begrijpen dat mijn Wezen niet gevonden wordt in mijn gedrag; het zit in mijn ziel. Het is wat mijn wezen en keuzes leidt, of ik het nu zie of weet. Dat maakte me gelukkig en stelde me in staat om mijn dromen te verwezenlijken. Ik zat niet "vast" op een bepaalde plaats, en ik dacht ook niet dat ik dat was. Ik was vrij. Overvloedig.
Maar hoe meer ik mijn potentieel aanscherpte in de ogen van mijn ziel, hoe minder ik geloofde dat ik een bestemming had. Hoe meer ik voelde dat ik een bestemming had, des te meer druk nam toe om mijn keuzes te maken. Hoe meer druk, hoe meer mijn ziel van me verlangt om me op een bepaalde manier te gedragen. Maar hoe meer ik mijn wezenlijke aard liet zien, hoe meer ik begreep dat mijn keuzes veel natuurlijker waren dan mijn ouders me hadden toegedicht. Ik was een vrije geest en ik koos ervoor om meer van mezelf te eisen dan mijn ouders ooit hebben gedaan.
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om veel zelfhulpboeken te lezen, seminars en workshops bij te wonen waar ik meer leerde luisteren dan praten. Ik liet eerst mijn ziel spreken en zag dat ik met discipline en zorgvuldige planning veel succesvoller kon zijn dan ik was geweest als loontrekkende met een leven buiten het werk.